BÖYLE BIRAKINCA 

 

Taşları ezmek değil eksiltmek

Hangi anayasa kabul eder bunu

Yüzümde seslerden düşmeyen bir duvar

Hiç duyulmamış gibi utanır kendinden

Suların gölgesinde keserim onu

 

Sırtımı yaslarım demir merdivenlere

Kavga eden çocuk seslerine değil

Krallar öldü çünkü sarayların içinde

 

Hiç kimsenin gönlü kalmayınca

Herkesi bahçelere gömer

Dikenli tellere sararım kağıtları

Hadi götürün onu ağzınızla,

Beklemeyin sizi kandırmasını

 

Şallar değildi gözlerimizin rengini saklayan

Kabul etmem redderlerse bunu

Yere düşen kimin yalanıysa sevgileri kaldırsın

Bu boşluk daha dilenir gibi değil

Bu sessizlik, bu kuraklık, toz, duman, yanlış ve kahverengi

İsterlerse kalır olduğu gibi

Ben sadece karıncalara yardım ederim

 

Karıncalarda üzülecek bir şey yok

Yine dağıtırım hepinize yetecek kadar mavi

 

YAREN NUR ÖZEN

 

BERDÜCESİ - Sayı: 5