SİNCAP

 

Depremde yitirdiğim kadim dostuma

 

Benim arkadaşım öldü…

 

İki arkadaştık, yaz ortasıydı

Sıkıcı yaz bulutları geçiyor demiştim,

Bunaltıcı saatlerdi

 

‘’Ben seviyorum’’

 

bulutlar geçiyor güneşin önünden

Ovanın üzerinden kuşlar geçiyor

Her şey geçiyor, demiştin

Her şeyin geçişine şaşmamak lazım demiştim.

 

Dama çıkmak, sanki çok eski bir sözlükte kalmış

Damdaydık işte dün.

Upuzun serilmişti önümüzde ova

Dağlar yanıyordu gözlerimizin önünde

Görmüyorduk

 

Kolundaki saatten zamanı yavaşlatmasını beklerken

biz sadece sanmışız

Bulutların geçişi akreple yelkovan

 

Palamutlar dökülüyormuş bir ağaçtan

 

Zaman hiç durmadan akıyormuş

 

Şimdi anladım…

 

FEYZA BETÜL TUĞ

 

BERDÜCESİ - Sayı: 7